eeeath_admin Το πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου μας συγκλονίζει. Ένα σαπιοκάραβο φορτωμένο με όμορφα όνειρα και με αγγελικά παιδικά χαμόγελα βυθίστηκε σε μια θάλασσα ανείπωτου πόνου. Ξεκίνησε χαρούμενα από το λιμάνι της νοσταλγίας και βρέθηκε απρόσμενα στα απροσμέτρητα βάθη της αγωνίας και του θανάτου.
Πόσα δράματα έχουν ξετυλιχθεί στο πέρασμα των αιώνων στη Μεσόγειο θάλασσα. Πόσες ναυμαχίες έχουν διεξαχθεί. Πόσα θύματα, πόσα μνήματα έχουν ανοιχτεί μέσα στα ανήσυχα, φλύαρα κύματα! Την έχουν διασχίσει τολμηροί κυνηγοί του πλούτου, παράτολμοι κουρσάροι, ατρόμητοι ναύτες, τρομεροί στρατιώτες, ανίκητοι στρατηλάτες. Την έχουν βάψει με το αίμα τους αθώοι και ένοχοι. Της Μεσογείου τα κύματα είναι οι ασίγαστοι μάρτυρες της αγωνίας αμέτρητων ναυαγίων, της απληστίας και αναλγησίας αδίστακτων ανθρώπων, της πανανθρώπινης δυστυχίας.
Η Βίβλος, το Βιβλίο του Θεού μας πληροφορεί πως στα τέλη των καιρών, κάποια στιγμή, « η θάλασσα θα δώσει τους εν αυτή νεκρούς»
Όλοι όσοι στο πέρασμα των εποχών «έχουν κοιμηθεί» στης θάλασσας την αγκαλιά θα αναστηθούν μαζί με τους νεκρούς όλης της γης και θα σταθούν μπροστά στον Δίκαιο και Αδέκαστο Κριτή. Καμιά αδικία που διαπράχθηκε εδώ στη γη δεν θα μείνει ατιμώρητη. Καμιά αμαρτία, καμιά ηθική ατασθαλία δεν θα διαφύγει από την προσοχή του παντεπόπτη Κριτή.
Η εκμετάλλευση, η καταπίεση θα λάβουν δίκαιη ανταπόδοση. Την Ημέρα της κρίσης, το δάχτυλο των μικρών παιδιών του ναυαγίου της Πύλου θα τεντωθεί για να δείξει και η αθώα τους φωνή θα υψωθεί για να κατηγορήσει τους πετρόκαρδους διακινητές, τους αδίστακτους εκμεταλλευτές, τους στυγερούς φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς της φρικτής τραγωδίας. Επειδή ο άνθρωπος πλάστηκε ελεύθερος, γι αυτό είναι υπεύθυνος και θα κληθεί ,Εκείνη την Ημέρα, να λογοδοτήσει μπροστά στον Δίκαιο Κριτή.
Του Σεφέρη και του Αισχύλου τα ερωτήματα είναι βαθυστόχαστα και δραματικά: « Τη θάλασσα, τη θάλασσα, ποιος θα μπορέσει να την εξαντλήσει;» « Τη θάλασσα ποιος θα την καταλύσει;»
Η Αγία Γραφή απαντά πως κάποια μέρα « την πικροθάλασσα, την πικροκυματούσα» «θα την αφανίσει » ο Παντοδύναμος Δημιουργός. Εκεί, στην αιώνια Πολιτεία που ο Θεός ετοίμασε για όλους εκείνους που Τον αγαπούν, όπως αναφέρεται στην Αποκάλυψη, « η θάλασσα δεν θα υπάρχει πια». Η θάλασσα στην Αγία Γραφή είναι το σύμβολο του πόνου και της απονιάς, του φόβου και της ξενιτιάς, του πικρού χωρισμού των ανθρώπων. Δεν θα υπάρχουν στην ουράνια Πολιτεία του Θεού τα κύματα των θλίψεων, τα δράματα, τα μνήματα, οι πόνοι, οι θρήνοι, οι στεναγμοί, οι καημοί, οι σπαραξικάρδιοι αποχωρισμοί…Όλα θα είναι αρμονικά, ιδανικά, ονειρικά. Όσοι έχουμε δεχτεί τον Χριστό στην καρδιά μας με πίστη, ως προσωπικό μας Λυτρωτή, αν και καθημερινά «θαλασσοδερνόμαστε» εδώ στη γη, έχουμε στην καρδιά μας τη βαθιά βεβαιότητα πως θα βρεθούμε μια μέρα εκεί, στην Ουράνια Πόλη « που τεχνίτης της και δημιουργός της είναι ο Θεός» Μια μέρα στο πανανθρώπινο δράμα ο Θεός θα δώσει μια μεγαλειώδη λύση. Η ανθρωπότητα θα ζήσει τη Λύτρωση από όλα τα δεινά. Στο Ουρανό « η θάλασσα δεν θα υπάρχει πια»