eeeath_admin ΤΡΟΜΑΖΟΥΜΕ μπροστά στην αγριότητα, τη βαρβαρότητα, τη φρικτή κτηνωδία των εισβολέων στην Ουκρανία.
ΘΑΥΜΑΖΟΥΜΕ την άνευρη, πλαδαρή, σχεδόν απαθή αντίδραση των ηγετών της Δύσης.
ΣΤΕΝΑΖΟΥΜΕ μαζί με το φτωχό λαό που τρέχει πανικόβλητος να διασωθεί και να διασώσει ό,τι μπορεί. Με τα αθώα παιδιά που ρωτούν κλαμένα, γιατί; Με τους ωραίους νέους που σφαγιάζουν τα όνειρά τους και σφαγιάζονται. Με τις μητέρες που θρηνούν τα αδικοσκοτωμένα παιδιά τους.
ΚΡΑΖΟΥΜΕ στον Θεό εκ βαθέων: « Θεέ των εκδικήσεων, Κύριε, Θεέ των εκδικήσεων, εμφανίσου. Υψώσου Κριτή της γης. Απόδωσε ανταπόδοση στους υπερήφανους.» (Ψαλμός94: 1-2)
ΙΚΕΤΕΥΟΥΜΕ να επουλωθούν οι πληγές, να απαλειφθούν τα δάκρυα, να ανορθωθούν τα ερείπια, και « εκεί που περίσσεψαν οι θρήνοι, να ξεφυτρώσουν άσπροι κρίνοι»
ΕΚΧΕΟΥΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΑΥΓΗ ΜΑΣ: Αιώνιε Βασιλιά μας, «ας έλθει η βασιλεία Σου, ας γίνει το θέλημά Σου, όπως στον ουρανό και στη γη μας»