eeeath_admin Μετά τη σταύρωση του Ιησού, δυο μαθητές πορεύονται προς το χωριό Εμμαούς ορφανεμένοι, μοναχοί, βαρύθυμοι. Κάποια στιγμή αναπάντεχα, νιώθουν κοντά τους να συνοδοιπορεί ένας Άγνωστος. Τα μελιστάλαχτα λόγια Του, το φεγγοβόλο βλέμμα Του, η υπερκόσμια χάρη Του ανάβουν μέσα τους φωτιά. Ζεσταίνεται η παγωμένη τους καρδιά, λαμπρύνεται το σκυθρωπό τους πρόσωπο και ξαναζωντανεύουν τα νεκρά τους όνειρα. Τι θαυμαστή η Παρουσία τού Αναστημένου Κυρίου!
Νιώθουν κοντά Του υπέροχα. Γι αυτό Τον ικετεύουν ένθερμα: «Μείνε μαζί μας Κύριε, γιατί έγειρε η μέρα και νυχτώνει”
Η φλογερή ικεσία των δύο οδοιπόρων είναι και δική μας ικεσία.
Ποθούμε και ζητούμε ασίγαστα να παραμείνει ο Κύριος κοντά μας πάντοτε. Όλοι οι άλλοι και όλα τα άλλα κάποια στιγμή θα φύγουν μακριά μας αναπόφευκτα. Τα χρόνια μας, τα νιάτα μας, τα πρόσωπα που ζήσανε κοντά μας και αγαπήσαμε, τα πράγματα που αγκαλιάσαμε περίπαθα. Πόσο ρευστά και αβέβαια τα ανθρώπινα: Τα αισθήματα, οι καταστάσεις, οι σχέσεις, οι υποσχέσεις…Όλα ολόγυρά μας φεύγουν ανεπίστρεπτα. Η μέρα της ζωής μας διαβαίνει γρήγορα, έρχεται η νύχτα του θανάτου και μένουμε μόνοι.
Γι αυτό σε αυτή την πρόσκαιρη ζωή μας νιώθουμε την αδήριτη ανάγκη μέσα απ’ τα τρίσβαθα της ύπαρξής μας να ικετεύσουμε τον Κύριο σαν τους αρχαίους μαθητές: « Μείνε μαζί μας Κύριε, γιατί έγειρε η μέρα και νυχτώνει» Κοντά Του βρίσκουμε ό,τι ποθούμε. Η Παρουσία Του ομορφαίνει τη ζωή, γλυκαίνει τον πόνο, λαμπραίνει τον πιο δύσβατο δρόμο, φωτίζει και ωραΐζει τον θάνατο.Τι κιαν βραδιάζει ολόγυρά μας, στην ικεσία της καρδιάς μας: «Μείνε μαζί μας Κύριε,», Εκείνος αποκρίνεται: « Θα είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες της ζωής σας, μέχρι τη συντέλεια του αιώνα»