eeeath_admin Οι εκκωφαντικοί θόρυβοι των πόλεών μας , ο ασθματικός ρυθμός της ζωής μας, τα άγχη μας, τα βάρη μας, οι φόβοι μας, η αβεβαιότητα της εποχής μας ταράζουν την ηρεμία μας και φυγαδεύουν τη γαλήνη. Γι αυτό, τα νεύρα των ανθρώπων είναι τεντωμένα, τα πνεύματα συχνά εξημμένα και τα πρόσωπα αγριωπά ή σκυθρωπά. Καθώς διαγκωνιζόμαστε καθημερινά στους πολύβουους δρόμους των πόλεων, μαζί με τον ποιητή μονολογούμε: «…Γυρεύω λίγη ησυχία» Πόσους τρόπους μετερχόμαστε πόσα μέσα επινοούμε για να βρούμε την εσωτερική ηρεμία. Πολλοί προσφεύγουν στη μουσική, άλλοι στην ποίηση ή τη ζωγραφική, στο γράψιμο, στο πλέξιμο, στη γιόγκα, στη γυμναστική… Στη μακρινή εποχή του στωϊκού φιλόσοφου και αυτοκράτορα Μάρκου Αυρηλίου, όπως ο ίδιος μας πληροφορεί, πολλοί για να βρούν την ηρεμία κατέφευγαν στα εξοχικά, στην ακροθαλασσιά, στα βουνά…Όμως ο περίφημος στωϊκός στοχαστής αποφαίνεται πως το πιο γαλήνιο μέρος για να αποσυρθείς και να βρεις την ηρεμία σου, είναι ο εαυτός σου. Η αταραξία ήταν του ένδοξου αυτοκράτορα Αυρήλιου η διακαής επιθυμία, όπως και των άλλων στωϊκών. Όμως τι θλιβερή αντινομία! «Ο γαλήνιος» Αυρήλιος έγινε ο δήμιος μυριάδων χριστιανών. Αλίμονο! Όπου κι αν προστρέξουμε, ακόμα και στα πιο αγαπητά πρόσωπα ή στα πιο προσφιλή πράγματα, στην Τέχνη, στα Γράμματα ή κι αν κλεισθούμε στον εαυτό μας ερμητικά, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να γαληνέψουμε, μέχρι να επιστρέψουμε στον Δημιουργό μας. Αυτός καρτερεί το γυρισμό μας, μάς προσκαλεί κοντά Του με αγάπη: « Ελάτε σε Μένα όλοι οι κουρασμένοι και οι φορτωμένοι και εγώ θα σας αναπαύσω» Αυτός που γαλήνεψε την ταραγμένη θάλασσα της Γαλιλαίας, μπορεί να γαληνέψει και την ανήσυχη καρδιά μας. Στην στενή καθημερινή επικοινωνία μαζί Του βρίσκουμε την περιπόθητη αταραξία, την ψυχική ηρεμία, την ακύμαντη γαλήνη. Όταν ταραζόμαστε από τα γεγονότα, όταν θορυβούμαστε από τους φόβους, όταν πιεζόμαστε από τα βάρη, ας προσευχόμαστε. Η προσευχή, όταν απευθύνεται με πίστη στον αναστημένο Χριστό είναι το πιο αποτελεσματικό αντίδοτο στο άγχος μας, το πιο ιαματικό βάλσαμο στον πόνο μας, το πιο ειρηνικό λιμάνι στη θλίψη μας. Με την προσευχή ερχόμαστε σε επαφή με την αστείρευτη Πηγή της δύναμης και ενδυναμωνόμαστε, ανανεωνόμαστε εσωτερικά, γευόμαστε τη θαυμαστή ειρήνη Του.
