eeeath_admin 
Ο Κώστας Μεταλληνός, « καίτοι αποθανών, έτι λαλεί.» Η μορφή του εξακολουθεί να ασκεί μια άγια γοητεία, να αποτελεί μια θαυμαστή ευλογία, να αχτινοβολεί σαν ένα λαμπερό μετέωρο στον ουρανό της εκκλησίας. Αν και πέρασαν εξήντα χρόνια, οι μνήμες μας δεν ξεθώριασαν και οι καρδιές πετούν κοντά του με τις πνοές των γιασεμιών.
Ο αείμνηστος αδελφός υπήρξε « σκεύος εκλογής», ιδρυτής της Ελεύθερης Ευαγγελικής Εκκλησίας Αθηνών, φλογερός ευαγγελιστής, δεινός απολογητής, γλαφυρός συγγραφέας, τρυφερός ποιμένας των ψυχών, ρέκτης και ρηξικέλευθος στη μετάδοση των αιωνίων αληθειών, οραματιστής και πραγματιστής. Η δράση του πολυσχιδής, οι περγαμηνές του εντυπωσιακές. Υπήρξε ένα ανάστημα πνευματικό παγκόσμιας εμβέλειας.
Και όμως, δεν ήταν το διανοητικό του διαμέτρημα που εντυπωσίαζε τους ακροατές του. Ήταν το χρίσμα του Αγίου Πνεύματος που τους ενθουσίαζε, ήταν «η σφραγίς της θείας δωρεάς» στο μέτωπό του, ήταν η χάρη του Θεού στο πρόσωπό του που τους φτέρωνε.
Ο Μεταλληνός υπήρξε διανοητής αλλά και ακούραστος αγωνιστής της προσευχής. Προετοίμαζε τα κηρύγματά του « στα γόνατά του» και τα διαπότιζε με τα δάκρυά του και με το άρωμα της αγάπης του. Γι αυτό μιλούσε « με εξουσία» , με αυθεντία, με παρρησία, « με την απόδειξη του Αγίου Πνεύματος και της δύναμης»
Η επιτυχία του στη διακονία του δεν οφειλόταν τόσο στη διάνοιά του, όσο στην παλλόμενη και φλεγόμενη από την αγάπη του Χριστού καρδιά του, στη άγια ζωή του.
Αν και βαθυστόχαστος μελετητής των Γραφών και οξυδερκής ερμηνευτής, ήταν εξαιρετικά απλός και διαυγής στη διατύπωση των ευαγγελικών αληθειών, γι αυτό υπήρξε ακατανίκητα ελκυστικός, μια πηγή « ύδατος αλλομένου εις ζωήν αιώνιον»
Κήρυξε το μήνυμά του στα πιο περίοπτα βήματα του καιρού του: Στην παλαιά Βουλή και στην τωρινή Βουλή, στη φιλολογική αίθουσα του « Παρνασσού»… Στην Αθήνα αλλά και «στα επέκεινα», πέρα από τα σύνορα, « σε έθνη μακρινά»
Τα μέσα της εποχής του, όπως το ραδιόφωνο, τέθηκαν στη διαθεσή του και τα αξιοποίησε στο έπακρο.
Πολιτικοί, (π.χ.Παν.Κανελλόπουλος…) υπουργοί, διευθυντές υπουργείων, ιεράρχες, πρόσωπα υψηλά ιστάμενα, μορφωμένοι και απαίδευτοι κατέκλυζαν τις περιώνυμες αίθουσες των Αθηνών για να παρακολουθήσουν τις μνημειώδεις διαλέξεις του. Το κήρυγμά του συγκίνησε αμέτρητες καρδιές, εισέδυσε σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, καρποφόρησε πλούσια. Έλαβε χώρα στην πατρίδα μας μια αθόρυβη εποποιΐα, συντελέστηκε μια θαυμαστή πνευματική κοσμογονία. Το χέρι του Θεού πραγματοποίησε θαυμάσια.
Η πραότητά του υπήρξε παροιμιώδης. Κανένας, ούτε ο πιο παράλογος και δύστροπος αντίπαλος δεν μπόρεσε να τον εξοργίσει, να διαταράξει την ακύμαντη ηρεμία του. Η αταραξία που διακατείχε την καρδιά του, εκδηλωνόταν στο πρόσωπό του, διαχεόταν στο περιβάλλον του.
Η ταπείνωσή του ήταν υποδειγματική. Ξεχνούσε την υποτίμηση και την προσβολή. Συγχωρούσε ολόψυχα την αδικία, ευεργετούσε απλόχερα τον αντίπαλο, τον νικούσε με την πλατιά καρδιά του,με την πνευματική ανωτερότητά του, με το μειλίχιο χαμόγελό του.
Τον συνείχε « το φρόνημα του Σταυρού» και το πνεύμα του ειρηνοποιού. Υψωνόταν πάνω από τις μικρόνοιες, τις μικρολογίες,τις μικροπρέπειες.
Ο Μεταλληνός ήταν μεγάλος, γιατί ήταν δούλος. Ήταν μεγάλος στην αυταπάρνησή του, στην υπομονή του, στην εγκαρτέρηση…Αδιαφορούσε για την προβολή του και ποθούσε να φανεί στη ζωή του το μεγαλείο του Χριστού, να μεγαλυνθεί το όνομά Του. Ζητούσε μόνο τη δόξα Του, να επεκταθεί η Βασιλεία Του, να πραγματοποιηθεί το θέλημά Του, « ως εν ουρανώ». Αγωνιούσε και αγωνιζότανε για την οικοδομή της εκκλησίας και την ενότητα. Επεδίωκε τη συνεργασία, κατεύναζε τα εξημμένα πνεύματα, κάλυπτε τα εγωϊστικά ρήγματα, αντανακλούσε την ωραιότητα του Χριστού στο περιβάλλον του.
Ασύγκριτα πιο εύγλωττα από τη μελίρρυτη γλώσσα του και την έξοχη πένα του μιλούσε το γαλήνιο βλέμμα του, το θαυμάσιο παράδειγμα.
Άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του , όχι μόνο στη γενιά του αλλά και στην καρδιά των νεότερων.
Ο μόχθος του ευλογήθηκε πλούσια και στέφθηκε με θαυμαστή επιτυχία.Όταν ανεχώρησε για την αιώνια Πολιτεία, πάνω στα κάτωχρα χέρια του τοποθετήθηκαν ολόχρυσα στάχυα. Ήταν τα σύμβολα των ψυχών που λυτρώθηκαν με τη διακονία του.
Μέσα από τα βάθη της καρδιά μας ας υψωθεί η δέησή μας: Το Άγιο Πνεύμα και στην εποχή μας να εγείρει πνευματικά αναστήματα σαν τον Μεταλληνό που θα υψώσουν τον Ήλιο του ευαγγελίου στον ουρανό της πατρίδας μας, στο σκοτεινό κόσμο των έσχατων καιρών.