eeeath_admin Μέσα στη βορβορώδη ειδησεογραφία των ημερών, ανάμεσα στις πολεμοχαρείς , βαρβαρικές κραυγές των ισχυρών της γης, σαν πένθιμη «λυγμολαλιά από του Φθινοπώρου τα βιολιά» αντήχησε το ύστερο αντίο του ολυμπιονίκη Νικολαϊδη. Στην πονεμένη μνήμη του, με ειλικρινή συγκίνηση ακουμπώ ένα χλωμό χρυσάνθεμο.Το αλαβάστρινο κορμί του συντρίφτηκε. Όμως μέσα από την αλύγιστη ψυχή του ξεχύθηκε ένα έξοχο μύρο: Η ευγένειά του, η τρυφερότητά του, η ομορφιά του. Ο τραχύς και ακατάβλητος αθλητής ήταν ταυτόχρονα υπέροχα γλυκύς. Ένας αισθαντικός σύζυγος, ένας πατέρας τρυφερός, ένας λεπτός, ευαίσθητος άνθρωπος. Το στερνό μήνυμά του μού θυμίζει την πιο συγκλονιστική σκηνή της Ιλιάδας. Το σπαραξικάρδιο αποχωρισμό του Έκτορα, από τη σύζυγό του Ανδρομάχη και το γιο του Αστυάνακτα.
Πόσο συγκινητική η φράση του Αλέξανδρου! «Είχα την τύχη να με αγαπήσει η πιο υπέροχη γυναίκα του κόσμου, το δώρο μου από το Θεό, όπως είναι και το όνομα της, και να αποκτήσουμε μια πανέμορφη οικογένεια»Πόσο σοφή η παρατήρησή του! «Φίλοι μου, σε αυτή τη ζωή είμαστε όλοι περαστικοί. Μεγαλύτερη σημασία έχει τι αποτύπωμα θα έχουμε αφήσει, και όχι πώς ή πότε θα φύγουμε.»Τι απελπιστική η αμφιβολία του! «…φεύγω για κάπου καλύτερα ή και για το πουθενά.» Είναι τραγικό να αναχωρεί κανείς από την πρόσκαιρη αυτή ζωή για την αιωνιότητα, χωρίς να γνωρίζει πού θα βρεθεί. Στην ανυπαρξία ή στην αιώνια ευτυχία ή δυστυχία; Στην αγκαλιά ενός Θεού απέραντα στοργικού ή στα χέρια ενός δίκαιου και οργισμένου Δημιουργού τού οποίου τους νόμους έχουμε αγνοήσει και ποδοπατήσει;Αείμνηστε Αλέξανδρε, δεν άκουσες για τον Χριστό τον Λυτρωτή , τον Υιό του Θεού που στο Σταυρό του μαρτυρίου σταυρώθηκε και θυσιάστηκε και για σένα; Αυτός πάλαιψε με τον θάνατο και θριάμβευσε και αναστήθηκε. Άνοιξε διάπλατα για μας την πύλη της αιωνιότητας. Μας χάρισε μια ζωντανή, ακλόνητη ελπίδα και μας βεβαίωσε απόλυτα για την παντοτινή πανέμορφη, ουράνια Πατρίδα.Ολυμπιονίκη, σε αυτή την πρόσκαιρη, διαβατική ζωή βραβεύτηκες, θαυμάστηκες, δοξάστηκες, λατρεύτηκες. Όμως έφυγες με χέρια αδειανά, χωρίς βραβεία και πρωτεία και την ψυχή σου μοναχή χωρίς τη συνοδεία κανενός. Κανένας φίλος ή αδελφός, κανένας θαυμαστής ή συναθλητής ή συγγενής δεν σε συντρόφεψε στο στερνό σου ταξίδι.Όλα τα αγαπητά μας πρόσωπα, στην τελευταία μας στιγμή, φεύγουν από κοντά μας και μας αφήνουν γεια, για πάντα. Μονάχα ΕΝΑΣ, μπορεί να σταθεί στο πλευρό μας. Ο ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ. Αυτός θα μας κρατήσει το χέρι για να διαβούμε μαζί το παγερό ποτάμι του θανάτου και να βρεθούμε εκεί, στην αιώνια χαρά, όπου δάκρυ ποτέ δεν κυλά.
Αλέξανδρε, άμποτε στην τελευταία σου στιγμή, να άπλωσες το χέρι της καρδιάς σου και να άδραξες με πίστη το χέρι του αιώνιου Λυτρωτή. Να βρίσκεσαι εκεί, που είναι ασύγκριτα, ασύλληπτα καλύτερα. Το εύχομαι ολόψυχα.