eeeath_admin Όλοι,δίχως καμιά εξαίρεση, διψούμε βασανιστικά την αγάπη. Ψάχνουμε ακούραστα να τη βρούμε σε πρόσωπα κοντινά, σε πρόσωπα μακρινά. Τι θελκτική η μητρική αγάπη! Γι αυτό, η πρώτη λέξη στα χείλη του παιδιού και ο στερνός στεναγμός στο στόμα του ηλικιωμένου είναι το ιερό όνομά της. Πόσες άγρυπνες νύχτες δαπανά στο πλευρό του άρρωστου παιδιού της! Τι πύρινα δάκρυα αυλακώνουν το πρόσωπό της! Έρχονται κάποιες μέρες στη ζωή που σκοτεινιάζουν οι ορίζοντες και ο ήλιος χάνεται μέσα στα σύννεφα. Φωνάζουμε στην προσευχή με αγωνία, όμως δεν παίρνουμε απάντηση. Αναρωτιόμαστε: Μήπως με εγκατέλειψε ο Θεός; Πόσο παρήγορη η διαβεβαίωσή της Βίβλου: ΄΄ Μπορεί μια μητέρα να λησμονήσει το παιδί της που θηλάζει; Και αν αυτή το λησμονήσει, ο Θεός δεν θα μας λησμονήσει. Επάνω στην παλάμη Του μας έχει ζωγραφίσει.» Τα αιώνια λόγια του Θεού δονούν και σήμερα τις πιο λεπτές χορδές της καρδιάς μας. Όταν το πρόσωπο του Κυρίου κρύβεται, δεν απομακρύνεται. Όπως μια στοργική μητέρα αγρυπνεί στο πλευρό του παιδιού της, έτσι και ο Θεός μάς παρακολουθεί με αγάπη. Στην ώρα που Εκείνος κρίνει θα μας ελευθερώσει, θα σταθεί κοντά μας, θα ανατείλει μέσα στη σκοτεινιά μας, σαν μια πανέμορφη αυγή. Η Αγία Γραφή μας διαβεβαιώνει: ΄΄Οπως μια μητέρα παρηγορεί το παιδί της έτσι εγώ θα σας παρηγορήσω΄΄. Πόσο γλυκιές οι παρηγοριές του Θεού! Πόσες φορές τις γευθήκαμε στη ζωή μας! Το χέρι του Θεού απλώθηκε επάνω μας, όπως το χέρι της μητέρας για να σκουπίσει τα δάκρυά μας, για να γιατρέψει την πληγή μας, να αναστηλώσει το πνεύμα μας.
