eeeath_admin Ο ανελέητος ξυλοδαρμός του σταθμάρχη του μετρό από τους δύο βίαιους εφήβους προκάλεσε τον αποτροπιασμό, την αγανάκτησή μας, την οργή μας. Αναρωτιόμαστε, πώς είναι δυνατό, στην τρυφερή αυτή ηλικία να εκδηλώνουν μια τέτοια τρομερή κτηνωδία; Όμως, πριν ρίξουμε εναντίον τους την πέτρα του αναθέματος, ας ακούσουμε τη δραματική απολογία τους, με τους στίχους της ποιήτριας Γαλάτειας Καζαντζάκη: « …Από την κόλαση μου, σου φωνάζω: Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω.» Παιδιά της απιστίας του καιρού μας, είναι εκείνα τα παιδιά. «Λαμπροί καρποί» της αρνησίθεης παιδείας, της άνομης, υλιστικής κοινωνίας. Τα γαλουχήσαμε με το αρνητικό παράδειγμά μας και με την ασυνέπειά μας. Τα θρέψαμε με βίαια θεάματα και ακροάματα. Τα πείσαμε πως δεν υπάρχει Θεός, άρα όλα επιτρέπονται. «Σπείραμε ανέμους και τώρα θερίζουμε ανεμοστρόβιλους». Αν οι δύο βάρβαροι έφηβοι, είχαν γαλουχηθεί με την Αγία Γραφή, αν γνώριζαν το αληθινό Θεό, αν είχαν δει τον Χριστό στη ζωή των δασκάλων τους και των οικείων τους, αν Τον είχαν δεχτεί στην καρδιά τους, η ζωή τους θα ήταν εντελώς διαφορετική. Οι σημερινοί καιροί,σύμφωνα με την Αγία Γραφή, είναι « χαλεποί», αγριωποί, δαιμονικοί. Οι άνθρωποι είναι: «…βλάσφημοι,αχάριστοι, άστοργοι,ανήμεροι…» Έχουμε την αίσθηση πως μέσα στη σημερινή κοινωνία έχουν εφορμήσει ανήμερα θηρία. Η μόνη ασφάλειά μας είναι να δοθούμε με όλη την καρδιά μας στο Χριστό, να ζούμε σύμφωνα με την Αγία Γραφή, να προστατεύσουμε τα παιδιά μας, την οικογένειά μας με ένθερμη προσευχή. Να περπατήσουμε σε αυτή τη σκοτεινή εποχή κρατώντας στο χέρι μας, το ζεστό χέρι του Χριστού.
