eeeath_admin Στενάζουμε, όταν βαστάζουμε το φορτίο της θλίψης και ανηφορίζουμε καρτερικά στο μονοπάτι της ζωής. Στενάζουμε, όταν σωριάζονται στη γη τα όνειρά μας ή κάποια ελπίδα μας χρυσή φυλλοροεί. Στενάζουμε, όταν αποζητούμε στο βάθος της καρδιάς μας αγαπημένα πρόσωπα που φύγανε για πάντα μακριά μας, « το άγγιγμα ενός χεριού που δεν υπάρχει τώρα, ως και τον ήχο μιας φωνής που στου θανάτου χάθηκε τη μπόρα» Δεν στενάζουμε μόνον εμείς. Αν στήσουμε το αυτί μας, θα αφουγκραστούμε τους στεναγμούς όλου του κόσμου. Της μαρτυρικής Γάζας, της ματωβαμένης Ουκρανίας, της πεινασμένης Αφρικής, των καταπιεσμένων λαών της οικουμένης
Ολόκληρη η πλάση ολόγυρά μας «στενάζει μαζί μας και πονά »
Ο Κύριός μας, όταν βρισκότανε εδώ στη γη, στέναξε, πόνεσε, έκλαψε. Μπροστά στο μνήμα του Λαζάρου « ενεβριμήσατο τω πνεύματι». Λυπήθηκε. ταράχτηκε, συγκινήθηκε. Στον κήπο της Γεθσημανή με στεναγμούς πικρούς και με λυγμούς έχυσε τον αιμάτινο ιδρώτα. Και στο Σταυρό του μαρτυρίου υπέμεινε τα πάνδεινα για μας.
Ο καρδιογνώστης, ο συμπονετικός Θεός ξέρει τι κρύβει ένας στεναγμός. Η Βίβλος μας διαβεβαιώνει πως Αυτός όχι μόνον « ακούει τον στεναγμό μας» αλλά και « τον εννοεί» Καταλαβαίνει τι σημαίνει και επεμβαίνει στη ζωή μας για να μας παρηγορήσει, να μας γιατρέψει, να αναπτερώσει το φρόνημά μας, να λύσει το πρόβλημά μας, να αλαφρώσει ή να σηκώσει το φορτίο μας, να σκουπίσει τα δάκρυά μας, να γλυκάνει τον πόνο μας. Πόσες φορές, όταν στενάξαμε και κράξαμε μέσα απ´ τα βάθη της καρδιάς μας στον Θεό μας , μάς άκουσε και στάθηκε κοντά μας παρήγορός μας. Η Βίβλος μας διαβεβαιώνει πως ο Ουρανός, είναι η χώρα της χαράς. Εκεί « η λύπη και ο στεναγμός θα φύγουν» Εκεί ο στεναγμός θα γίνει αλαλαγμός θριαμβικός και η δοκιμασία μας εδώ στη γη θα γίνει στεφάνι αμάραντο και δόξα μας αιώνια.