Η περασμένη Τρίτη ήταν μια μεγάλη μέρα για την ανθρωπότητα. Όπως είπε και ο πρόεδρος των ΗΠΑ, ζήσαμε μια στιγμή ιστορική. Χάρη στο μεγαλύτερο και τελειότερο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, ρίξαμε μια ματιά στα πέρατα του σύμπαντος. Αγγίξαμε σχεδόν τα όριά του. Είδαμε νεφελώματα και εξωπλανήτες με χρώματα και με σχηματισμούς φανταστικούς, « βουνά και κοιλάδες» , συστάδες αμέτρητων άστρων, σμήνη γαλαξιών που προκαλούν δέος, πίνακες τοπίων ονειρικών που μας αφήνουν άφωνους. Ιλιγγιούμε μπροστά στον αχανή, μεγαλειώδη και μυστηριώδη αστρικό κόσμο. Νιώθουμε απελπιστικά μικροί. Αναρωτιόμαστε με αγωνία, τι είμαστε; Είμαστε τάχα αστερόσκονη, που αιωρείται άσκοπα για μια στιγμή στο διάστημα; Ή μήπως είμαστε , όπως θρηνεί ο ποιητής, «πληγωμένα μυρμήγκια που χάσαμε το δρόμο μας μές στη απέραντη νύχτα;» Ο Πάνσοφος Δημιουργός απάντησε στα αγωνιώδη υπαρξιακά ερωτήματα. Μας έπλασε «κατ´ εικόνα Του και καθ´ ομοίωσίν Του. Είμαστε η κορωνίδα της Δημιουργίας, το κόσμημα του κόσμου. Στα βάθη μας σκιρτά μια άφθαρτη ψυχή, ασύγκριτα πιο πλατιά, ασύλληπτα πιο πολύτιμη από τον αχανή, αστρικό κόσμο. Το άπειρο κενό που νιώθουμε στα στήθη μας, «είναι μεγάλο σαν τον ουρανό», και μόνον ο άπειρος Θεός μπορεί να το γεμίσει. Μας έφερε στην ύπαρξη με ένδοξο σκοπό: Να Τον γνωρίσουμε, να Τον δοξάσουμε, να Τον απολαύσουμε. Όμως αποστατήσαμε και δυστυχήσαμε. Ξεχάσαμε το θαυμαστό προορισμό μας και χάσαμε το δρόμο μας. Το εξοχότερο αριστούργημα του Θεού, το μεγαλύτερο θαύμα, δεν είναι ο έναστρος ουρανός. Είναι το Θείο δράμα. Είναι ο ΣΤΑΥΡΟΣ. Εκεί που ο Υιός του Θεού, θυσιάστηκε για μας. Το αίμα Του μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία και αποκαθιστά την επικοινωνία μας με τον Δημιουργό. Έτσι μπορούμε να ζήσουμε τον ένδοξο σκοπό μας και τον προορισμό μας. Τα άστρα που τώρα λαμπυρίζουν έξοχα, μια μέρα θα πεθάνουν άδοξα. Όμως, εμείς θα ζήσουμε αιώνια. Ή ευτυχισμένοι ή δυστυχισμένοι. Από τη στάση μας που θα τηρήσουμε απέναντι στον Λυτρωτή Χριστό θα εξαρτηθεί η αιώνια τύχη μας. Το ερώτημα είναι καίριο: Θα Τον δεχτούμε με πίστη ή θα Τον αρνηθούμε; Ο Λόγος του Θεού μάς διαβεβαιώνει πως κάποια μέρα, χωρίς διαστημικά οχήματα, με τα αναστημένα σώματα, θα διασχίσουμε τα αχανή σύμπαντα, θα πετάξουμε « επί πτερύγων ανέμων» πάνω απ´ τα σμήνη των γαλαξιών, στα απροσπέλαστα ύψη των ουρανών, θα βασιλέψουμε μαζί με τον Χριστό « εις αιώνας, αιώνων»